اوه پری...تو واقعا هنوز منونشناختی!
من چندین بار برای خودم فالوده و چیپس خریدم و تنها تنها خوردم و خوشحال بودم.چندین بار به نمایشگاه های کتاب سرزدم و کتاب خریدم و بازم خوشحال بودم.
اما هیچوقت نخواستم ینی نتونستم که تنهایی برم سینما یا مثلا برم یه شهر دیگه.من فقط اینو میدونم که توی این زندگی شلوغ تر از اتاقم یه دوست وسواسی دارم که همیشه با حوصله درباره دکوراسیون اتاقم نظر میده و شهامت تجربه چیزای جدیدو با من داره:))
دوغ و گوشفیل خیلی خوبنا...ولی دوستایی که نمیدونی کتاباشونو چیکار کردی یه چیز دیگن!

آره بچسب بهش