تو ی این شونزده سال زندگی از اون جایی که درست و حسابی یادم میاد فقط من بودم و کتابامو اهنگای محسن یگانه و دیوارای اتاقم و راه مدرسه و کلاس زبان و این اواخر رویای جهانگردی....
میخام بگم هیچ وقت یادم نمیاد که ادما توی زندگیم حضور پر رنگی داشته باشن....من از تموم ادمای این دنیا یه دوست صمیمی دارم-یه خواننده ی مورد علاقه که با خیال یه روز دیدنش روزمو شب میکنم
شاید ادامه داشت......
با جریت میتونم بگم حتی کتابخونه و سالن مطالعه هم از دست گاو ها در امون نمونده____
-اونایی که میشنن کنار میز ادمی که شنبه امتحان داره و خاطره ی دیشبشون رو واسه هم تعریف میکنن____
-اونایی که صندلی ها رو خش خش رو زمین میکشند____
-اونایی که ته مونده ی پاکنشون رو از روی میز جمع نمیکنند____
-اونایی که گوشه ی کتاب تست های کتابخونه چیز می نویسند____
-اونایی که کفش پاشنه بلند میپوشند و سعی میکنند طول و عرض کتابخونه رو متر کنند____
-اونایی که کفش هاشون رو از پاشون در میارن و دراز میکنند روی میز و صندلی ها____
+ولی باور کنین نه من نه هیچکس دیگه ای نمیتونیم به همه تذکر بدیم...کاش هر کس خودش رعایت میکرد.
+بازم به گاو...اینا به گاو و شعورش یه چیزی هم بدهکارن.
امروز به این نتیجه رسیدم اتاق و زندگی به هم ریخته خیلی هم بد نیست.اینکه گاهی دنبال وسایلت بگردی....اینکه وقتی بی حوصله ای جوراباتو با حرص هرجا تونستی پرت کنی.....اینکه اهنگای کسایی غیر از محسن یگانه رو هم گوش بدی.....
اینکه گاهی دست از بچه مثبت بودن بردارم و مردمو بذارم سرکار.....
اینکه بزنم زیر قولامون و برم بهش بگم که تو این چند ماه چقد دلم واسش تنگ شده بود....
چقد خوبه بعضی وقتا یه کاری رو بی فکر انجام بدی:/
از بعدازظهر تاحالا انقد با خودم حرف زدم و واسه خودم خاطره تعریف کردم که اخرش خودم به خودم گفتم بسه دیگه:/